เขียนถึงตัวละครซีรีส์ปรมาจารย์ลัทธิมาร

เนี่ยหวายซัง ถือเป็นคนที่ฉลาดมากของเรื่องเลยก็ว่าได้ ใครๆคิดว่าน้องเนี่ยร้าย แต่เราคิดว่าไม่ใช่ จริงอยู่ทุกสิ่งทุกอย่าง อยู่ในแผนการและการควบคุมเกมส์ทั้งหมดของเค้า แต่สิ่งที่น้องเนี่ยทำ มิใช่เพื่อ อำนาจ แต่ทำเพื่อปกป้องตัวเองและแก้แค้นให้พี่ชาย เสน่ห์ของตัวละครตัวนี้คือความแยบยลในวางแผนการ กลอุบายทุกสิ่งที่วางไว้ คนฉลาดล้ำเท่านั้นที่คิดได้ทำได้ แต่ทำลำพังเพียงผู้เดียว ฉลาดยังไงให้ดูไร้พิษภัยในสายตาผู้อื่น และจริงๆน้องเนี่ยก็คือคนที่น่าเห็นใจมากคนนึ่ง ต้องโดดเดี่ยวอยู่ลำพังไร้ที่พึ่ง ไม่มีใครเลยสักคน อยู่ท่ามกลางผู้คนเลวร้ายมากมาย ต้องอยู่บนต่ำแหน่งที่สูงเป็นที่จับตาของคนอื่น โดนคนสบประหม่าไร้ความสามารถไม่รู้อะไรเลย แต่ถ้าเนี่ยแสดงความฉลาดหรือโชว์เก่งกาจออกมาแม้แต่นิดเดียว เชื่อได้เลยว่าไม่รอดเสือสิงเหล่านั่นแน่ๆ คิดดูว่าเด็กผู้ชายคนหนึ่งอายุราว15-16ปี ตลอดระยะตั้ง16ปีที่ผ่านมา ต้องอดทนกับอะไรบ้าง ความเจ็บปวดเสียใจกับการสูญเสียครอบครัว ถูกคนไว้ใจหักหลัง ไร้ญาติขาดมิตร อยู่ท่ามกลางศัตรู ต้องยิ้มต้องดีกับศัตรูต่อไป และยังต้องเป็นผู้นำตระกูลที่มีอำนาจมากเป็นที่หมายตาของทุกคน และมีคนเก่ง คนกล้ามากมาย ต้องทำทุกสิ่งเพียงลำพังคนเดียวเท่านั้น! แถมคนที่ไว้ใจก็กลายเป็นคนที่ร้ายที่สุด ที่ฆ่าพี่ชายตัวเอง จึงไม่อาจเชื่อใจไว้ใจใครได้อีก สิ่งที่ทำลงไปทั้งหมด แค่เพียงปกป้องตัวเองและแก้แค้นเท่านั้น หากพลาดแม้แต่ก้าวเดียว นั้นหมายถึงชีวิตของเค้า จริงๆก็ไม่ได้คิดร้าย หรือใฝ่สูงในอำนาจแต่ใดๆ เหมือนกับตอนจบที่พูดกับเว่ยอิงว่า "สิ่งที่ข้าควรทำ ข้าไม่ให้ใครทำ " "สิ่งที่ข้าไม่ควรทำ ข้าก็ไม่ทำ"

น้องเนี่ยไม่ได้ร้าย และก็ถือว่าเป็นคนที่ใช้ได้เลยคนหนึ่ง การต่อสู้ของคนเราบางครั้งก็ต้องแตกต่างกันที่วิธีการ ตามความถนัดความสามารถของตน

❤️ ความในใจถึงเนี่ยหวายซัง ขอบคุณที่พาเว่ยอิงกลับมาไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไร ขอให้อยู่ในเส้นทางของตนเองเช่นนั้นต่อไปอย่างสงบสุข

**ในนิยายไม่รู้เป็นยังไงนะคะ แอดแค่คิดในแบบที่ดูซีรีส์ เท่านั้น 🙇

#จี้หลี่ #เนี่ยหวายซัง #ปรมาจารย์ลัทธิมาร